UIT DE PRAKTIJK.

In deze rubriek behandelen wij dossiers uit onze praktijk. Natuurlijk zijn de gebruikte persoonsgegevens fictief en hebben cliënten toestemming gegeven.

Bel ons gerust.

0593-543880

Veelvuldig brengen de voorlichters van de Politie berichten naar buiten over de goede zorg die er voor politieagenten met psychische problemen zou zijn. Zeker wanneer die problemen het gevolg zijn van traumatische ervaringen tijdens de uitoefening van het werk. Korpschef Bouman noemde goede zorg voor politieagenten met PTSS zelfs een “ereschuld”.

Er zullen ongetwijfeld goede bedoelingen zijn. Maar voor adequate zorg voor politieagenten met PTSS zijn beleid en goede bedoelingen niet voldoende. Voor adequate preventie, signalering en opvang is kennis en bekendheid met PTSS door de hele organisatie noodzakelijk. Met name bij diegenen die een zogenoemde signaalfunctie zouden kunnen vervullen.

Als we de proef op de som nemen met een voorbeeld uit de praktijk, dan blijkt het juist op dat punt mis te gaan. We volgen Kees met een dienstverband van 33 jaar. Kees heeft PTSS en heeft 3 jaar moeten vechten om erkenning.

 

1. Er breekt iets (2013)

In 2014 wordt het langzaam maar zeker duidelijk dat het niet goed met Kees gaat. De eerste signalen voor PTSS zijn dan al aanwezig, maar worden – zoals vaak gebeurt – niet opgepakt.

Kees is een harde werker. Een fanatieke duursporter. Net als zijn zoon, die nog meer aanleg heeft dan Kees. Samen kunnen zij zich daar helemaal in uitleven. Het gaat goed met Kees en zijn gezin. Gedurende de 30 jaar dat Kees politieagent is, heeft hij tijdens zijn werk heel wat meegemaakt. Veel dodelijke ongevallen, enkele suïcides en hij is bij een grote ramp betrokken geweest. Zijn gevoel over de gebeurtenissen was wisselend. Soms was hij emotioneel, soms had hij helemaal geen gevoel bij wat er gebeurde of had hij flash-backs. Kees kan zich ook niet alles meer even goed herinneren. Van sommige gebeurtenissen weet hij niets meer. Life events of traumatische ervaringen zullen de psychologen en psychiaters de gebeurtenissen later noemen. Maar Kees noemt dat niet zo. Voor hem hoort alles gewoon bij het vak van politieagent.

Maar in 2013 wordt duidelijk dat het niet goed gaat met Kees. Hij slaapt slecht, is moe en heeft steeds vaker hoofdpijn. Hij meldt zich regelmatig ziek. Eigenlijk ging het al veel langer niet goed. Volgens zijn echtgenote is Kees Kees niet meer. Maar ook in de directe omgeving krijgt Kees steeds meer aanvaringen en zelfs ruzie. Hij heeft een kort lontje. En als hij op een dag naar een burger moet optreden gaat het mis. Kees krijgt overal opeens genoeg van schrijft maar liefst drie bonnen uit. De burger beklaagt zich. Dat met die bonnetjes was natuurlijk niet verstandig. Kees zag dat later ook in en trok de bonnen in en daarmee lijkt de kous af.

Kees heeft zich vanwege zijn psychische klachten ziek gemeld. Eind 2013 wordt hij onderzocht en wordt geconstateerd dat er sprake is van een aaneenschakeling van life events en heftige gebeurtenissen, waarbij er te weinig tijd is genomen om deze emotioneel te verwerken. Psychologisch onderzoek en behandeling op korte termijn is noodzakelijk.

mr. F. (Ferre) van de Nadort

Vanaf 1999 heb ik PTSS-zaken behandeld. Eerst in dienst van Defensie. In 2004 heb ik de dienst verlaten. Ik ben mij gaan inzetten voor de erkenning van PTSS als beroepsziekte en voor adequate begeleiding. Nu sta ik PTSS'ers bij in hun - vaak uitzichtloze - strijd tegen (ex-)werkgevers.

(PSYCHISCH) LETSEL op het WERK


Weten wat onze specialisten in uw zaak kunnen betekenen?

Leg uw zaak aan ons voor en wij vertellen u wat wij voor u kunnen doen. Het eerste consult is gratis en vrijblijvend, zo weet u waar u aan toe bent en zit u nergens aan vast!

Lees meer…

2. Het eerste interne onderzoek

Ook nadat het duidelijk is dat Kees op korte termijn moet worden onderzocht en behandeld, gebeurt dat niet. Kees krijgt in plaats daarvan een “intern” onderzoek. Er zullen er nog twee volgen.

Het is noodzakelijk dat Kees gaat beginnen aan de verwerking van de vele life events. Dat daarvoor tijd nodig is, is de bedrijfsarts van de politie bekend. Maar die tijd krijgt Kees niet. De leidinggevende van Kees wil hem overplaatsen en archiefwerkzaamheden laten verrichten. Kees is van mening dat hij daartoe niet bevoegd is. Er ontstaat een conflict en Kees beklaagt zich over het handelen van zijn leidinggevende. Dat wordt niet geaccepteerd. Er wordt opdracht gegeven aan het Bureau Interne Veiligheid om een onderzoek naar Kees in te stellen naar vermeend ambtsmisbruik.

Zo´n onderzoek is merkwaardig, want lijkt geen aanleiding voor te zijn. Maar er is meer op de opdracht voor het onderzoek aan te merken. In de opdracht wordt niet gevraagd om te onderzoeken of er sprake is van ambtsmisbruik, zoals dat hoort, maar er wordt gevraagd om het ambtsmisbruik te onderbouwen. Wat ook vreemd is, is dat het onderzoek uiteindelijk niet gaat over de bonnen, maar over de sociale omgeving van Kees. Kees moet als het ware aantonen dat hij in privé in staat is om goede sociale contacten te onderhouden. Een dergelijk onderzoek voert volgens hem veel te ver.

Het onderzoek is ver beneden de maat. Dat blijkt uit een analyse die Kees op ons advies laat uitvoeren door een deskundige. Volgens die deskundige ademt het onderzoek, net als de opdracht van de commissaris, een sterke mate van vooringenomenheid uit ten opzichte van Kees. Feiten zijn er niet gevonden en de onderzoekers hebben zich volgens de deskundige alleen beperkt tot insinuaties en eigen meningen over zaken die niet tot hun competentie behoren.

Kees wordt op grond van het rapport  berispt. Niet wordt duidelijk waarvoor. Ook wordt hij alsnog overgeplaatst en kan hij als (hoofd)agent archiefwerkzaamheden gaan verrichten. Aan een behandeling en verwerking van de vele life events komt het niet. Met Kees gaat het steeds slechter.

 

3. Van de regen in de drup

Het is jammer dat dit hoofdstuk er ook bij hoort. Eigenlijk gebeurt er niets. Kees wordt niet serieus genomen; het conflict wordt niet opgelost en de problemen van Kees worden almaar groter.

Door de archiefwerkzaamheden, verergeren de klachten van Kees al vrij snel. Dat wordt door de bedrijfsarts al binnen een maand vastgesteld. Volgens de bedrijfsarts is het werk dat Kees is toebedeeld ook niet passend. Maar daarvoor komt geen oplossing. Ook leidt het handelen van de leidinggevende van Kees tot een arbeidsconflict. Op zichzelf zijn die problemen nog te overzien. Als de problemen worden opgelost en Kees spoedig wordt behandeld, dan zou Kees er volgens de bedrijfsarts weer snel bovenop zijn.

Die hoop lijkt al snel verdwenen, want bij de leidinggevende is geen enkele bereidheid om Kees ander werk toe te delen of om het conflict op te lossen. Na een half jaar moet worden geconstateerd dat het met de gezondheid en “psyche” van Kees alleen maar slechter is geworden. Van gesprekken met de leidinggevende die tot een oplossing van het conflict kunnen leiden komt het niet. Kees wordt zonder overleg overgeplaatst. Nu niet voor archiefwerkzaamheden. Maar opnieuw – tegen het advies van de bedrijfsarts in – op een secretariële afdeling met veel stress.

Het is duidelijk, dat in 2013 de situatie van Kees alleen maar slechter wordt. Een onderzoek waaruit blijkt dat Kees zeer veel traumatische ervaringen heeft gehad tijdens zijn dienstverband bij de politie, brengt daar geen verandering in. Zijn leidinggevende verandert zijn houding niet en neemt de klachten van Kees niet serieus. Een oplossing voor het conflict dat is ontstaan komt er niet.

 

4. Niet voldoen aan de verplichtingen

Kees dreigt te worden ontslagen, omdat hij meer dan twee jaar ziek is. Elk advies van de bedrijfsarts is tot dat moment door de politie in de wind geslagen. Kees wordt evengoed geconfronteerd met een ontslag.

De bedrijfsarts heeft telkens aangedrongen op mediation om het arbeidsconflict dat Kees met de politie heeft, op te lossen. Ook heeft hij meerdere malen aangegeven dat Kees de ruimte moet krijgen om zich te laten behandelen en te laten onderzoeken. Maar die ruimte krijgt hij niet. In plaats daarvan is de politie na twee jaar ziekte voornemens om Kees te ontslaan.

Maar die vlieger gaat niet op. Kees wil niet op deze manier worden ontslagen en vecht zijn ontslag aan. Hij vindt dat de politie zijn verplichtingen moet nakomen en oordeelt dat de politie is tekortgeschoten. De politie dient Kees in dienst te houden en binnen één jaar alsnog de klachten van Kees serieus te nemen. Dat lijkt een overwinning voor Kees, maar Kees is er nog lang niet.

SECOND OPINION


Ontevreden over uw huidige advocaat of rechtshulpverlener?

Heeft u twijfel over de wijze waarop uw huidige advocaat of rechtsbijstandverzekeraar met uw zaak omgaat? Dan kunt u uw zaak aan ons voorleggen. Wij geven u dan een eerlijk en duidelijk oordeel!

7 Comments

7 thoughts on “PTSS Politie: Gevecht om erkenning
  1. Een zeer herkenbaar verhaal, een blauwdruk, ook mijn verhaal. Het koste mij moeite om door te lezen. Ik zou de naam Kees door mijn naam kunnen vervangen. Inmiddels ben ik al drie jaar met ontslag op medische gronden, beroepsziekte PTSS. Vervolgens het moeizame gevecht met het UWV. Na een bezwaarprocedure, met terugwerkende kracht, volledig en duurzaam arbeidsongeschikt verklaart. Het gevecht is nog niet klaar. Na de erkenning is er nog zoiets als restaansprakelijkheid. Ook dat gaat tijd in beslag nemen. Je komt nog gewoon niet aan herstellen toe.

  2. Hallo politiemensen,

    Voor mijn afstudeerproject aan de Hogeschool van Amsterdam ben ik bezig een applicatie te ontwikkelen die helpt bij het ziekteproces onder politiemensen die ziek zijn (waaronder PTSS).

    Ik ben daarom op zoek naar politiemensen die op dit moment ziek zijn of in het verleden ziek zijn geweest. Aan deze mensen zou ik willen vragen of jullie mijn enquête willen invullen.

    https://goo.gl/forms/mGZF4fGNzQph6pE92

    Als jij meer wilt vertellen over het verloop van jou ziekte en de hulp die je daarbij hebt gekregen zou je kunnen mailen naar m_schoo@hotmail.com.

    Alvast bedankt,

    Met vriendelijke groet,

    Maaike Schoo

  3. Helemaal in de lijn der verwachtingen. Zo gaat men bij de politie met personeel om. Een verloren organisatie. Dezelfde ervaring jammer genoeg. Ook met PTSS thuis en alleen maar tegengewerkt. Kan er een boek over schrijven en zelfs alle feiten schriftelijk overleggen. Komt misschien nog eens

  4. Zeer herkenbaar. Of je nou PTSS hebt of een kritisch politieambtenaar bent, de politieleiding vindt altijd wel een manier om je er uit te werken, niet goedschiks dan maar kwaadschiks. PTSS-ers worden niet gesteund maar eerder dieper de afgrond ingetrapt om hen liefst zo goedkoop en snel mogelijk kwijt te raken. Op enige empathie of support hoef je niet te rekenen. Het verbaast mij nog steeds dat er nog nooit een PTSS-er openlijk ‘doorgedraaid’ is want de organisatie tergt hen tot op het bot. Het verbaast mij nog meer dat er binnen de politie leidinggevenden rondlopen die dit zonder enige scrupules bewerkstelligen waarbij frauderen, liegen, eigen belang en vriendjespolitiek niet wordt geschuwd. Kijk je dieper in de organisatie dan bemerk je dat er (te) veel door en door verrotte personen binnen de politie rondlopen die zich onaantastbaar achten en waarschijnlijk ook zijn omdat er hierover regelmatig aan de bel gehangen wordt maar er niets aan gebeurd. De grote politiebonden NPB en ACP weten donders goed van deze praktijken maar steken hun kop in het zand.
    Kritische- of te assertieve collega’s worden er op oneigenlijke gronden uitgewerkt, een plichtverzuimpje is altijd wel te vinden en is dit er niet dan maken ze er toch één. Vervolgens een dossier opstellen zonder hoor en wederhoor, fraude, onbevoegde opsporingsmethoden, niet onderzochte beweringen en lekker aangedikte roddels en daar gaat de meestal hardwerkende diender wiens neus net een beetje de andere kant opstond. Daarom, jongelui die ambitie hebben om bij de politie te gaan…… denk er heel goed over na want de slogan die de politieleiding hanteert van ; ‘we zijn een transparant korps en hebben integriteit hoog in het vaandel’ wordt door het merendeel van de mensen binnen de politie met een kilopak zout genomen

  5. Ook bij mij is PTSS vastgesteld tijdens mijn dienstverband bij de Politie. Het verhaal van Kees is volledig herkenbaar. Ook ik heb totaal geen steun gehad vanuit mijn directe leidinggevende en district leiding. In alles werd ik tegengewerkt. Zelfs solliciteren naar interne functies werd ik in gedwarsboomd, men liet mij niet gaan . Uiteindelijk na 6 jaar constatering PTSS, ontslag genomen, ik was op. Ondanks behandeling EMDR moest ik medicijnen blijven gebruiken tegen de vele angstaanvallen. Ook dit wisten de leidinggevenden , maar deden daar totaal niets mee. Zelfs kritiek vanuit bedrijfsarts en maatschappelijk werk hielp niet. Inmiddels heb ik mijn erkenning beroepsziekte binnen. Nu maar afwachten hoe of wat verder. Voor jou Kees, succes.

  6. Ik hoef en wil het verhaal niet lezen want de inleiding alleen al is heel herkenbaar.

  7. Goed verhaal. Dank voor het delen. Ik ga het volgen. Ben nu zelf met iemand in gesprek die geen of vrijwel geen nazorg heeft gehad na een vredesmissie.

Geef een antwoord

Your email address will not be published. Required fields are marked *